вторник, 5 августа 2014 г.

Диего хотинини урмайди (Ҳажвия)

Мафтуна шошилиб кечки овқатни тайёрладида, онасидан емиш кутаётган қалдирғоч полапонларидай бўлиб ўтирган қайнота-қайнонасининг дастурхонига қўйди. Шошиб хонадан чиқаётганида, қайнонаси туз келтиришни сўраб қолди. Мафтуна ичида “уф-ф” дея тезда туз келтириб беди. Яна қайтиб чиқмоқчи бўлган эди, қайнотаси “Мафтунахон, чойингизни ҳам ранги чиқмабди” деб қолди. Мафтуна чойнакни олиб ошхонага қирди ва бир сиқим чой олиб чойнак ичига ағдарди, сўнг чойнакни “дўқ” ютиб хонтахта устига қўйди ва сериал кўргани хонасига ошиқди.

     - Мафтунахон, мурч билан қалампир келтириб беринг, - деб қолди гуноҳкорона оҳангда қайнонаси.
Атай қилишади-я, деди ўзига  Мафтуна қайнота-қайнонасида норози бўлиб, ҳали уни қилинг, ҳали буни қилинг! Жонимга тегди. Булар сериалдаги Клаудиянинг қайнота-қайнонаси Дон Карло билан Донна Марияга ўхшаб камгап, оғир босиқ эмаслар-ей. Дон Карло ва Донна Мариянинг келинлари билан умуман ишлари йўқ. Ишларини хизматкорлари қилади. Клаудиядан ўғиллари Диегонинг соғлиги ва кайфиятини суриштирадилар, холос. Булар эса... Ҳа, айтганча, ҳали замон Мафтунанинг эри Дилшод ишдан келади. Оч бўридай. Нима овқат қилдинг, деб. Сериалдаги Диегонинг акси. Диего эса хотини Клаудияга жуда ўта хушмуомала. “Салом, жоним”, “Кайфиятинг, қалай, жоним”, “Сен учун барчасига тайёрман”. Ҳар гапида “жоним”. Ўзиям келишган эркак. Биргина хатоси учун мана йигирма сериядан бери Клаудиянинг кетидан итдай чопяпти. “Мени, кечир, жоним. Менга бир бор имкон бер”. Клаудия ҳам ўзини торозига солиб ўляпти! Ҳали бери кечирмоқчимас. Ҳа, кечирақол, эрингни, ичингда ўламан деб турибсан-ку? Шундай эркакни-я! Хўп, бир марта хато қилиб қўйибди, шундай эркакни сарсон қилиш шартми?
Ўзининг эри Дилшод – ғирт тўпори. На ширин сўзларни билади, на ялинишни. Хотинининг кўнглига қараб ҳам қўймайди. Мафтуна эридан охирги марта қачон ширин гап эшитганини эслай олмайди.

     Сериалнинг энг қизиқ жойига етганда ўғли кирди:
-    Ойи, бошим оғрияпти...
- Мен нима қилай?! – тутақиб кетди Мафтуна, - Сенга холодильникдан муздай сув ичма,деганмидим? Итга ўхшаб аккилашингни қара!
Бола хонадан индамай чиқиб кетди.
    - Дори қутида анальгин турибди, биттасини олиб, ичиб ол! - Мафтуна ўғлининг ортидан бақирди ва сериал кўриша давом этди. Ўғлини кўриб, Диего билан Клаудиянинг ўғли – Хуанито эсига тушиб кетди. Бечора бола... Ўртада жуда сарсон бўлди. Бунинг устига уч сериядан бери касалхонада. Мазаси йўқ... Хуанитонинг касалликдан азобланганларини эслаб, Мафтунанинг томоғига бир нима тиқилгандай бўлди...

    Дилшод бугун ишдан бироз вақтлироқ келди. Ота-онаси билан саломлашиб, ўзининг уйига кирди. Қорни жуда ҳам очиқиб кетган эди. Боя айтганмиздай оч бўридай. Ичкаридан хотинининг “Вой, ўлмасам”, “Ана, бўлмаса”, “Ўле, эшилмай”, “Ҳм-м-м” деган хитоблари эшитилиб турар эди. Сериал кўряпти, деб ўйлади Дилшод.
         - Мафтун, итдай очман. Овқатимни қилиб бер-да, сериалинни кўравер, - деди Дилшод хонага кириб.
     - Озгина қолди, сериални тугатиб олай! – деди норози оҳангда Мафтуна. Дилшод индамай хонадан чиқди.

        - Шу сериални ҳам кўргани қўймайсизлар-ей! – дея Мафтуна эрининг олдига дастурхон ёзди. Бир коса мошкичирини олдига қўйди, чойнак ва пиёлани “дўқ” этиб қўйиб, хонтахтанинг ҳам, эрининг ҳам асабини қитиқлади.
            - Ўзингни бос! – огоҳлантирган бўлди Дилшод.
            - Нимага ўзимни босарканман, мен нима қилдим?! – овозини кўтарди Мафтуна.
            Дилшод, бир қошиқ овқатни оғзига олиб бораётган эди, тўхтаб, қошиқни коса ичига қўйди:
            - Тилингни тий!
         - Нимага қўрқитасиз, мен нима қилдим? – деди яна Мафтуна, сериални “одамга ўхшаб” кўра олмагани учун унинг алами босилмасди.
            - Бас қиласанми, йўқми?!
            - Қўрқтинг, қўрқитинг!

           Дилшоднинг тоқати тоқ бўлди ва шарт ўрнидан туриб, хотини томон юрди...

    Мафтуна эрта тонгдан уйғониб олди. Дилшодни кўргиси келмай турган бўлсада, заруратдан эри ётган хонага кирди. Хуррак отиб ётган Дилшодга алам билан тикилди. “Диегога ўхшамайди!” дея хонадан чиқди Мафтуна.

       “Диего умуман бошқача. Ўта маданиятли ва хушмуомала”.
      Мафтуна ювиниб, яна хонага кирди. Хаёлидан сериалдаги ҳаёт ва унинг қаҳрамонлари кетмасди.
      "Диего хотинини ҳурмат қилади. Диего хотинини севади.”
      Сўнг тошойна олдига келиб, ўзининг аксига тикилди.

      “Диего хотинини урмайди”, дея кўзининг остидаги кўкарган жойни силаб қўйди...

воскресенье, 9 марта 2014 г.

Янги таниш (Ҳажвия)

         Қизиқ нарса экан бу интернет!  Нимани изласанг шуни топасан! Айниқса анави “мейл нуқта ру” деганлари. Низомжонга бир ёши кичикроқ ҳамкасби бундан қандай қилиб фойдаланишни ўргатиб, компьютерига “Агент“ деган дастурни ўрнатиб берди-ю, бошланди ҳаммаси. Аввалига дом-дараксиз кетган курсдошларини топди, кейин бирга хизмат қилган қуролдошларини. Маза килиб  гаплашди, ўтган даврларни эслашди. Кейинчалик тўпланиб дийдорлашишди. Кейин эса бирин кетин янги танишлар орттира бошлади. Турли форумларда қатнашиб фикри бир жойдан чиққанлар билан дўстлашди.  Ҳатто уйидаги компьютерга ҳам интернет улаб олдию, компьютер қаршисида кўпроқ қолиб кетадиган бўлди. Хуллас, ишдан, ҳисоб-китобдан чарчаган пайтлари компьютер қаршисида “чақ-чақлашиб” ўтирадиган бўлди. Янги танишлари ичида аёллар ҳам бор эди, улар билан ҳам вақти-вақти билан гаплашиб, тўғрироғи ёзишиб турарди. Аммо биттаси... жуда бошқача чиқиб қолди.
        Бир куни ҳар доимги вақти - тун ярмидан оққанда энди компьтерни ўчирмоқчи бўлиб турган эди “Азиза” дегани дўстлик таклиф қилиб қолди. Низомжон “кел, шуниям қўшиб қўяверай”  деди-да, дўстлари сафига қўшиб қўйди. Қўшган заҳоти Азизадан хабар келди:
       - “Салом.”
       - “Салом,” - жавоб ёзди Низомжон.
       -“ Қалайсиз?”
       - “Яхши раҳмат, ўзингиз-чи?”
       -“ Мен ҳам яхшиман.”- Шуни ёзиб Азиза тин олди. “Аёл киши бўла туриб биринчи қўл узатди, гапниям бошлади. Энди ҳурматини қилиб ташаббусни мен қўлимга олмасам бўлмас ” дея ўйлади Низомжон ва ёзишни бошлади:
        - “Қаерликсиз?”
        - “Бўстонлик.”
        - “Қўшни тумандан экансиз...”
        -“ Ҳа, шундай.”
        - “Қаерда ишлайсиз?”
        - “Бол. боғчасида, тарбиячи,”- қисқартириб ёзди Азиза.- Ўзингизчи?”
        - “Бухгалтер, туман молия бўлимида.”
         Ўртада бироз жимликдан сўнг Низомжон аёлнинг ёшини сўрамоқчи эди, унинг ўзи ёзиб қолди:
         -“Оилангиз борми? Болалардан нечта?”
         - “Ҳа, бор. Битта хотиним, икки ўғлим бор.”
         -“ Кеннойим қаердалар?”
         - “Ухлаяпти нариги хонада...”
         - “Нега ёнидамассиз?”
         Низомжон дабдурустдан берилган саволга жавоб тополмай ўйланиб қолди... Ҳа-я, нега хотинининг ёнидамас?! Сўнг тезда жавоб топгандай бўлди:
         -“ Қўймаяпсиз-ку?”- деб ёзиб, ортидан “ҳ” ҳарфини қавс ичига олиб қўшиб қўйди. Бу “ҳазил” дегани эди.
         - “Ундай бўлса, узр...”
         -“ Йўқ, ҳазиллашдим! Тушундингизми, қавс ичидаги “ҳ” деб қўйдим-у?”
         - “Ҳазилингизни тушундимку-я, аммо сиз кеннойимни олдида бўлишингиз керак...”
         - “Бир томондан тўғри гапингиз... Хўп, ҳозир айтганингизни қиламан,” - ёзди Низомжон орқасидан кулгу смайлигини қўйиб.
         - “Боринг, тез!”
         - “Хўп, хўп. Мана кетяпман. Аммо сиз билан яхшилаб танишиб олмадик-ку?”
         - “Танишиш қочмайди, сиз айтганни қилинг!” - Азизадан шу ёзув келди.Ортидан жилмайиш смайлига келди ва ўчди.
       Қизиқ экан-у?! Низомжон бутунлай нотаниш аёлнинг буйруғидан кулимсираб компьютерини ўчирди. Ўрнидан турар экан Азизанинг “Нега ёнидамассиз?” деган саволи эслади. Ҳа, ҳақиқатдан ҳам анчадан буён хотини билан бир вақтда ётмай қўйган экан, ўйлаб қараса.  Баъзан ҳисоб-китоб ишлари  қолиб кетса, баъзан интернет чуқалаб алламаҳалгача қолиб кетарди, кейин эса мана бундай таниш-нотанишлар билан гаплашадиган одатга ўрганди. Хотини Манзуранинг гоҳ-гоҳида ҳазил аралаш “Бу компьютер эмас, менга кундош бўлди” деганларини ва “Ёпишиб қолинг компьютерингизга!” деб аччиқ қилганларини эслади. Шундай бўлсада, Манзуранинг эрининг компьтерини титкилаш одати йўқ эди. Гоҳо хонага кириб “Ўтирибсизми, қизлар билан гаплашиб?” дея ҳазиллашиб қоларди-ю, лекин шу пайтгача бирон марта компьютерни текшириб кўрган эмасди.      
             
        Эртасига ишхонада интернетга кириш учун Низомжонда вақт бўлмади. Ишдан келиб кечки овқат тайёр бўлгунча “Агент”ни ёқиб бироз вақт ўтказай дея компьютерни ёқди. Янги таниши Азиза ҳам  худди кутиб тургандай ёниқ экан, дарров ундан хабар келди:
       -“ Салом.”
       - “Салом,”- жавоб ёзди Низомжон ҳам.
       -“ Кун бўйи кўринмадингиз?”
       -“ Ҳа, ишхонада иш кўпайди бугун.”
       - “Чарчаб қолмадингизми, ахир?”
       Низомжон бу ёзувдаги шўх оҳангни ҳазм қилгунча Азизадан навбатдаги хабар ҳам келди:
       - “Кеча яхши танишиб ололмагандик, мана, энди бемалол танишамиз-да!”
       - “ Албатта. “
       -“ Кеннойим қаердалар?”
       - “Ошхонада, кечки овқатга уннаяпти.”
       - “Кириб қолсалар, мен билан гаплашиб ўтирганингизни кўриб қолсалар... нима бўлади кейин?”- Шуларни ёзиб Азиза кулгу смайлигини ҳам жўнатди. Низомжон ҳам аввал худди шундай смайлни қўйди-да, ортидан ёзди:
       - “Билмасам... Хафа бўлса керак... Лекин текширмайди, мабодо хонага кириб қолгудай бўлса ҳам “Агент”ни ўчиришга улгураман. Бунинг устига компьютер эшикка тескари ўрнатилган.”- дея учта кулгу белгисини қўшиб юборди.
       - “Ҳа, Сизга қийин экан.”
       - “Ҳа... ўзингиз-чи? Хўжайинингиз борми?”
       - “Келинг, хўжайиним тўғрисида гаплашмаймиз...”
       - “Нега?”
       - “Шунга. Ҳоҳламайман, тамом- вассалом!”
       - “Майли-ю, лекин сиз  кеннойизни сўрайверар экансизда, мен сизнинг хўжайинингиз ҳақида сўрасам жавоб бермас экансиз?..”
       - “Ҳа, энди аёл зоти қизиқувчан бўлади-да...”
       Шу пайт Манзуранинг “Дадаси” деган овози эшитилди ва кейин эшик олдида ўзи кўринди. Ҳар эҳтимолга қарши Низомжон “Агент”ни ўчирди.
       - Ўтирибсизми, компьютерхонизга тикилииб? – деди Манзура пичинг аралаш.
       - Ҳа, ишхонадаги ишларимнинг чаласи қолганди...шуни қиляпман, асалари! –Низомжон хотинини вазиятга қараб гоҳ “асал”, гоҳ “асалари” деб атарди.
       - Эсимга тушиб қолди: маҳалламизда аёллар Назирахоннинг тўйига ўн мингдан тўёна йиғишяпти экан. Қўшилайми, пул берасизми?- сўради Манзура эрининг ёлғонига  эътибор ҳам бермай.
       Низомжон бу тўёна оила бюджетига қанчалик таъсир қилишини қисқача ҳисоб-китоб қилгунча Манзура яна гап қўшиб қўйди:
       - Биз ҳам тўй қилсак қайтади...
       - Ундай бўлса, майли,- кулди Низомжон.
       Хотини чиқиб кетгач яна “Агент” ёқди.
       -“ Ҳа, ўчиб қолдингиз? Кеннойим келиб қолдиларми?” – деб ёзди  Азиза.
       - “Анча зийрак экансиз! Мабодо уйимга яширин камера ўрнатмаганмисиз?”
       - “Ўзиз айтиб тургандингиз-ку, “ўчиришга улгураман” деб? Бирдан ўчиб қолдингиз, шунақа бўлган бўлса керак, деб ўйладим. Аммо юракдан ҳам бор экан!”
       - “Сизнингча, “Мана қара, хотин, биттаси билан гаплашиб тирибман ” дейишим керакмиди?”
       Жавоб ўрнига кулгу белгиси келди.
       Ётар чоғи Манзура билан Низомжоннинг ўртасида бироз гап қочиб қолди. Низомжон орани юмшатиш учун қилган ҳаракатлари зое кетди. Манзуранинг олдидан келса тишлади, ортидан келса тепинди. Ноилож тақдирга тан бериб жимгина ётди. Уйқуси келмай у ёққа ағдарилди, бу ёққа ағдарилди. Кейин компьютер турган хонага йўл олди.
      -“ Уйқуси келмаганларга саломлар!”- Азиза ёниқ экан. Суҳбат бошланиб кетди.
      - “Салом.”
      -“ Вой, кайфиятлари йўқми, дейман?”
      - “Нега ундай деяпсиз?”
      - “Саломимга қуруққина алик олдингиз...”
      - “Ҳа шундай, ўзим...” – Низомжон бирон гап тўқишга ҳам эринди, хотини билан ўртасида гап қочганини ёзгиси келмади.
      - “Кайфиятингиз жойидами ишқилиб, мен билан гаплашишга вақтингиз, ҳушингиз борми?”
      - “Вақт топамиз, сиз учун.”
      Бироз жимликдан сўнг Азиза яна ёзди:
      - “Кеннойимни яхши кўрасизми?”
      “Оббо, яна кеннойим, кеннойим” ўйлади Нозимжон ва жавоб ёзди:
      - “Албатта!”
      -“ Чиройлиларми?”
      - “Ўзимга ёқади.”
      - “Ҳеч ҳиёнат қилганмисиз?”
      -“ Ҳеч қачон!- Низомжон тўғри ёзди, ҳеч қачон Манзурага хиёнат қилмаганди. Гап- сўзда, ҳазил-ҳузулда ишхонадаги шаддод аёлларни қочириб юборсада, ҳеч қачон бегона аёлларга юрмаганди.- Нега сўраяпсиз?”
      - “Ўзим шундай... Боя айтдим-ку, аёл зоти қизиқувчан бўлади, деб.”
      - “Ҳа-я... Яна қайси жиҳатларимга қизиқяпсиз, сўранг, эринмасдан жавоб беравераман.”
      -“ Ҳозирча етади.” – Бу ёзув кулгу белгиси билан келди.
      Низомжон нима деб ёзишга ўйланиб турганида Азиза “Майли, яхши дам олинг!” деб ёзди-да жавобни ҳам кутмай ўчиб қолди.
    
        Аста секин  деярли ҳар куни гаплашиб турадиган бўлишди. Азиза, ўзининг ёзиши бўйича қўшни тумандан бўлиб, Низомжондан уч ёш кичик, ёши Манзураники билан тенг  йигирма еттида экан. Болалар боғчасида тарбиячи бўлиб ишлар экан, оиласи ҳақида эса ёзишни истамасди. Фақат ёлғиз яшашини ёзди, холос. Ёзишмаган мавзу кам қолди, қандай овқатларни яхши кўришлари, қандай қўшиқлар, кинолар ёқиши... Анча ҳазилкаш экан, Азиза қурғур, айниқса Манзура ҳақида гап кетганда саволлари кетма-кет бўлиб кетарди... Бунчаям бир-бирларига қизиқишмаса бу аёллар...
      - “Нега кеннойимни ёнига кирмаяпсиз?”- дея қитмирона савол бериб қолди бир куни.
      -“ Кираман, бошқа қаёққа ҳам борардим? Ҳозир кирганим билан нима қиламан, қаттиқ аразлаган.”
      - “Балки, сизни ётишингизни интизор кутиб ётгандир? Аразлаган бўлса, боринг, кечирим сўранг! Ярашишни ҳаракатини қилинг. Керак бўлса тиз чўкинг!”
      - “Ие, бопладингиз-ку?! “Тиз чўкинг”миш!”
      - “Ҳа, нима қипти? Ё арзимайдими?”
      - “Гап арзиш, арзимаслигидамас...”
      -“ Нимада?”
      - “Умуман, орани юмшатиш учун ҳаракат қилишим мумкин, лекин тиз чўкиш бу – менинг қўлимдан келмайди!”
      - “ Керак бўлса чўкасиз!!!”
      Мана шунақа суҳбатлар бўлиб турарди гоҳо. Яна бир куни...
      - “Низом ака!”
      - “Низом эмас, Низомжон ака...”
      - “Ҳа, бўпти, Низомжон ака!”
      - “Эшитаман.”
      - “Қандай гап бошлашни билмай турибман...”
      - “Айтаверинг.”
      - “Биласиз, ёлғизман...”
      - “Ҳа биламан,” – дея Низомжон стулга яхшироқ ўрнашиб олди.
      - “Шу... учрашсак, дегандим...”
      Низомжон нокдаун бўлиб қолди. Тўғри, интернетда унинг аёл танишлари кўп, улар билан ҳар қандай мавзуда гаплашаверарди, лекин ҳеч қайсисига учрашишни таклиф қилмаганди. Юқорида ёзганимиздай реал ҳаётда ҳам бегона билан учрашмаганди... Азизанинг бу таклифи уни ўйлантириб қўйди. Шу пайт хонага Манзура кириб қолди ва Низомжон “Агент”ни шоша-пиша ўчирди.
       - Ўтирибсизми, қизлар билан гаплашиб?- ҳар доимга гапини қилди Манзура.
       - Қанақа қизлар? Ҳадеб шу гапингни гапиравермагин, асалари! – ҳар доимги жавобини қилди Низомжон ҳам.
       - Бугун уйимизга меҳмонлар келар экан, шуни айтгани кириб эдим.
       - Кимлар?
       - Ўртоқларингизнинг хотинлари – Камола билан Маҳфуза.
       - Келишаверсин. Бир эрларингни ғийбат қиларкансизлар-да?
       - Бу ёғи бизнинг ишимиз!
       Манзура чиқиб кетгач, Низомжон яна секин “Агент”ни ёқди. Азиза ҳамон ёниқ экан.  Яна бироз ўйланиб энди жавоб ёзмоқчи эди, экранда қаламнинг расми чиқди, Азиза ёзишни бошлаганди. Низомжон кутди.
       - “Ҳушингиздан кетиб қолмадингими?” – Азизанинг узоқ ёзгани шу экан.
       - “Йўқ... Биласизми Азизахон? Сизга анча-мунча беандиша гаплар ёзган бўлса ҳам, гапларимдан озгина шилдирроқ кўринганим билан ҳали бегона аёл билан учрашмаганман. Шунинг учун мени кечиргайсиз деган умиддаман. Яхшигина оилам, ширингина болаларим бор, бу иш менга тўғри келмас...”
      Озгина жимликдан сўнг Азиза ҳам ёзди:
       - “Қанақа иш? Нималарни ўйлаяпсиз? Мен сизга шунчаки ака-сингил сифатида учрашайлик деяпман...”
       Низомжон яна нокдаун бўлганди. Тезда ўзини ўнгалаб жавоб ёзди:
      -“Ҳа, шунақа демайсизми? Қўрқитиб юбордингизку?! Ундай бўлса... Ундай бўлсаям мен сиз билан учрашолмайман.”
      - “Қўрқоқ!”
      - “Майли, сиз айтгандай қўрқоқман...”
    
 Шундан кейин Азиза ўчди. Ўша куни кечқурун Низомжон “Агент”ни ёқмади.
      Икки кундан кейин ярим тунда ёққан эди, бироздан сўнг Азиза ҳам ёниб қолди... Низомжон кузатиб турганди Азизанинг қалами кўринди.
      - “Қўрқоқларга саломлар!”
      - “Салом.”
      - “Шунчалик қўрқитвордимми, “Агент”га кирмай қўйдингиз? Мен сизга ака-сингилликни таклиф қилдим холос.”
      - “Майли, ака-сингил бўлсак, бўла қолайлик... Фақат шу ерда холос, учрашмаймиз...”
      Азиза узоқ жим бўлиб қолди ва кейин яна ёзди:
      - “Ҳеч қанақа ака-сингилчилик бўлмайди! Гапни эшитинг: Менга ёқасиз! Расмингизни кўриб ақлимдан айрилганман, бу кўзлар, бу қошлар... Сиз билан учрашмасам, бўлмайди!”
      Азиза Низомжонни яна бир бор довдиратди! Низомжон яна тезда ўзини қўлга олиб жавоб ёза бошлади:
      - “ Ўзингиз расм қўймагансиз-ку?”
      -  “Мени кўрсангиз кеннойимни унутасиз! Расмимни қўйсам учрашамизми?”
      - “Йўқ...”
      - “ Ёмон нозландингиз-да! Ундай бўлса хайр!” – Азиза шундай деб ўчди.
      Низомжон бошини қимирлатганча компьютерни ўчирди. Жойига ётиб ҳозирги суҳбатни эслади, кейин бугун ишхонада бошлиғи билан бўлга озгина дилхираликни эслаб секин “уф” тортганди Манзура сўраб қолди:
      - Нималар қийнаяпти, дадаси?
      - Ие, уйғоқмисан?- деб юборди Низомжон. Кейин “Ҳаммаси жойида!”  дедида хотини томон сурилди.
      
      Шундан кейин Низомжон Азизага “кўринмас” бўлиб олди. Икки кун ўтгач, яна тунда Азиза ёзиб қолди:
      -“ Низомжон ака!”
      Низомжон жавоб ёзмай турганди Азиза ёзишда давом этди:
      - “Биламан, менга “кўринмас” бўлиб олгансиз!”
      Низомжон ноилож “онлайн”ни ёқди. Жимгина ўтираверди.
      - “Салом,Низомжон ака!”
      - “ Салом.”
      - “Бунчаликмас-да, энди! Хафа қилган бўлсам узр. Ярашамизми?”
      - “ Билмадим, мен сиз билан уришганим йўқ...”
      - “Майли охирги марта саволимга жавоб беринг-чи: Ҳеч қачон учрашмаймизми?”
      - “Шунақа.”
      - “Ҳеч бўлмаса мени бир марта кўрмадингиз ҳам...”
      - “Хафа бўлманг, бу бўлмайдиган иш...”
      - “Унда энг охирги саволим: Ростдан ҳам бегоналар билан юрмаганмисиз? Тўғрисини айтинг!”
      - “Йўқ. Нимагадир саволларингиз ғалати? Хотиним бериши керак бўлган саволларни сиз беряпсиз?”
      - “Чунки... асаларингизман-да, дадаси!”
      Низомжон энди ростманасига нокдаун ҳолатига тушди! Ўзига келгунча Манзура қўлида телефони билан эшикдан кулиб кириб келди... Низомжоннинг хаёлидан бир зумда  барча ёзганлари нуқта-вергулигича ўтиб кетди.

        Шундан кейин Низомжон “Агент”даги барча аёлларни ўчириб ташлади, Манзурага оддий телефон олиб берди. Маълум бўлишича Манзура қўшни қиздан телефонда интернетдан қандай фойдаланишни ўрганиб олган экан.

        Бу воқеани тез-тез кулишиб эслаб туришади. Манзура “Мени кўзимга  қараб алдардингиз-а?” деб ўпкалаб қўйса-да, “Лекин ишончимни оқладингиз!” деб қўярди. Низомжон эса бунга жавобан: “Сал бўлмаса йўлдан уриб қўярдинг!” дея ҳазиллашарди.